Tuesday, October 7, 2008

เจนนิเฟอร์ คิ้ม-ธนาคารความสุข

ความสุข...เริ่มต้นจากตัวเราก่อน (ไม่เถียง) ความสุข...แบ่งปันกันได้ (ใครๆ ก็รู้) ความสุข...ฝากไว้กับคนอื่นได้ เหมือนกับเราฝากเงินต้นไว้กินดอกเบี้ยกับธนาคารต่างๆ (ใครจะรู้บ้าง)

คน ส่วนใหญ่ชอบให้ความสำคัญกับตัวเอง เอาตัวเองเป็นที่ตั้ง เป็นศูนย์กลาง ทำสิ่งใดจึงนึกถึงตัวเองก่อน บางครั้งความสุขก็เป็นเพียงข้ออ้างของความอยากในตัวคน...

"ทำงานหนัก ก็ต้องให้อะไรกับตัวเองเป็นการตอบแทน"...เหรอ?

การให้อะไรกับตัวเอง มันเรียกว่า ความสุขเสมอไปรึเปล่า? ฉันไม่รู้

สำหรับฉันการให้อะไรกับใครๆ ถือเป็นความสุขที่ผู้ให้และผู้รับ รู้สึกได้

"พี่ไก่ ไม่ต้องให้ของขวัญโก้ขนาดนี้ก็ได้ มันมากเกินไป"

โก้ มิสเตอร์แซกแมน เพื่อนแก้วของฉันทำน้ำตาซึมสีหน้าซาบซึ้ง เมื่อรับนาฬิกาจากฉันไปสวม พอดีกับข้อมืออ้วนๆ นั้น พึมพำพร้อมกับลูบๆ คลำๆ ของขวัญนั้น อย่างรู้ซึ้งในคุณค่า

"พี่ไก่ เก็บเงินไว้เยอะๆ นะ พี่ไก่มีภาระเยอะ โก้ไม่มีอะไรต้องห่วงเท่าพี่ไก่"...

" เอาเถอะน่าโก้ พี่ไก่มีความสุขที่ได้ให้ ของบางอย่างที่อยากได้อยากใช้แต่ไม่เหมาะกับพี่ ก็ให้คนที่เหมาะสมไป วันหนึ่งพี่จากไป แต่ความสุขของพี่ยังคงอยู่กับโก้ตลอดไป..."

ฉันทิ้งความหมายของการให้ไว้แบบนั้น ก่อนที่โก้จะซึ้งใจจนน้ำตาไหล

"อยากกินอะไรป้าจะเลี้ยง"

ฉัน บอกเด็กชายวัย 10 ขวบ ที่เดินขายขนมทองม้วน อยู่ในร้านอาหารที่ฉันกับนุชนั่งกินกันอยู่ เด็กน้อยหยุดคิด ก่อนตอบว่า "ขอเอากลับไปฝากแม่ที่บ้าน" ฉันจึงชักชวนให้นั่งกินร่วมกับขณะรอ

"ขนมนี่ทำเองหรือไปรับเขามา" นุชชวนคุยฆ่าเวลา

"ทำเองด้วย แล้วก็รับมาด้วยครับ เพราะแม่ทำเท่าที่ทำได้ บางทีไม่พอขาย..."

เด็กน้อยตอบไปเคี้ยวไส้กรอกที่ฉันตักให้แบบเกรงใจ หันรีหันขวางไปด้วยเหมือนกังวลอะไรอยู่

"มีใครมารอรับรึเปล่า?" ฉันถาม

"พ่อครับ...พ่อผมจะขี่มอเตอร์ไซค์ตอนกลางวัน กลางคืนก็จะขี่พาผมมาขายของ ตอน 4 ทุ่มก็จะพากลับบ้าน ต้องตื่นเช้าไปโรงเรียน"

"แล้วพ่อแบ่งตังค์ให้มั้ย?"

"ให้ครับวันละ 50 บาท"

"อือ...ถ้าให้เลือกกินของที่ชอบตอนนี้จะกินอะไร"

"หมูกระทะครับ พ่อเคยพาไปกินครั้งหนึ่ง กินเยอะเท่าไรก็ได้..."

เด็ก น้อยตอบหน้าซื่อ พอดีกับอาหารที่สั่งไว้ใส่ถุงมาวางตรงหน้า ได้เวลาที่เด็กน้อยจะต้องไปแล้ว ฉันหยิบเงินให้อีก 100 บาท พร้อมกับการไหว้งามๆ ของเด็กน้อยก่อนจากไป

ฉันไม่รู้ว่าสิ่งที่เด็ก เล่าให้ฟังเป็นจริงแค่ไหน ไม่รู้ว่าเด็กจะเอาเงินไปทำอะไร ไม่รู้ว่าอาหารจะถูกนำไปให้ใครกิน แต่ฉัน...มีความสุขกับสิ่งที่ได้ทำลงไป

ฉัน ได้ฝากความสุขไว้กับธนาคารเล็กๆ อีกหนึ่งแห่ง (คน) ได้อมยิ้มทุกครั้งที่นึกถึง คนแบบฉันทำความสุขให้เกิดขึ้นได้ทุกครั้งที่ต้องการ ไม่ต้องร้องขอความสุขจากใครที่ไหน ฉันชอบความสุขแบบ "เฉียบพลัน" ได้ผลเดี๋ยวนั้นโดยไม่ต้องติดตามผลที่ตามมา...ครั้งหนึ่งเคยซื้อขนมไปฝาก เด็กชาวเขาในวัดแห่งหนึ่งที่เชียงใหม่ ตอนส่งมอบ หลวงพ่อบอกว่า

"พวกโยมเป็นพวกทำบุญโดยเหตุผล ส่วนคนแก่พวกนั้นทำบุญโดยหวังผลในชาติหน้า"

เหตุผล ก็คือความสุขที่ได้จากการให้ ความสุขผ่านรสชาติอร่อยๆ ของขนมหวานๆ เหล่านั้น โดยไม่รู้ว่าชาติหน้าจะไปเกิดเป็นอะไรกันด้วยซ้ำไป

"ชีวิต ช่างแสนสั้น" "ช่วงเวลาของความสุขก็แสนสั้น" เช่นกัน การกอบโกยเก็บกักไว้กับตัว โดยไม่รู้จักแบ่งปัน ความสุขสั้นๆ นั้นก็จะจบลงพร้อมกับชีวิตสั้นๆ ของคนเรา แต่หากหมั่นให้ หมั่นแบ่งปันฝากความสุขนั้นไว้กับผู้คนอีกมากมายในรูปแบบต่างๆ ถึงเราจากไป ความสุขยังคงอยู่ต่อไปให้ใครต่อใครได้เก็บเกี่ยวดอกเบี้ยจากธนาคารแห่งความ สุข...

ตลอดไป...

No comments: